Πευκόμελο
Το μέλι Πεύκου παράγεται από την οικογένεια Σούκα στην βόρεια Εύβοια. Αποτελεί το 65% της συνολικής παράγωγης μελιού στην Ελλάδα και προέρχεται από τις μελιτώδεις εκκρίσεις του του εντόμου Marchalina hellenica, όταν παρασιτεί στην Χαλεπιού και Τραχεία πεύκι.
Γεύση: Λόγω της χαμηλής συγκέντρωσης σακχάρων, δεν είναι πάρα πολυ γλυκό.
Θρεπτική αξία: Tο πευκόμελο θεωρείται μέλι υψηλής θρεπτικής αξίας κάτι πού είναι ενδεικτικό από το υψηλό ποσοστό τέφρας που διαθέτει.Αυτό οφείλεται κυρίως στο μεγάλο αριθμό διαφορετικών ουσιών που υπάρχουν στη σύστασή του. Aπό τις ουσίες αυτές επικρατούν τα μέταλλα και τα ιχνοστοιχεία (το ασβέστιο, το μαγνήσιο, ο ψευδάργυρος, ο σίδηρος, ο χαλκός κλπ.), τα οποία βρίσκονται σε μεγάλες συγκεντρώσεις στα ελληνικά πευκόμελα.
Άρωμα: Iδιαίτερο. Kάποιοι το παρομοιάζουν με το άρωμα ιωδίου.
Xρώμα: Tο χρώμα του πευκόμελου είναι χαρακτηριστικό και πιο σκούρο από το θυμαρίσιο. Eκείνο μάλιστα που παράγεται την άνοιξη είναι πιο ανοιχτόχρωμο και πιο διαυγές από εκείνο που παράγεται το φθινόπωρο.
Kρυστάλλωση: Η κρυστάλλωση του πευκόμελου γίνεται με αρκετά βραδύ ρυθμό, αφού η φυσική περιεκτικότητά του σε γλυκόζη είναι χαμηλή. Πιο συγκεκριμένα, τα αμιγή πευκόμελα παραμένουν ρευστά, δηλαδή χωρίς να κρυσταλλώσουν, για περισσότερο από ενάμιση χρόνο.
Βασικά Χαρακτηριστικά
Διευκρινίσεις
Διαστάσεις
Μελισσοκομία Χέλμος
Η οικογένεια Σούκα για περισσότερο από μισό αιώνα παράγει μέλι.
Πρώτος ο παππούς Νικόλαος, άνθρωπος της φύσης, αγάπησε τις μέλισσες και ξεκίνησε τα πρώτα του μελίσσια στο βουνό της καρδιάς του, το Χελμό.
Την ίδια αγάπη μετέδωσε και στο γιο του Γιώργο, ιδρυτή της “ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑΣ ΧΕΛΜΟΣ” στους Άνω Λούσους Καλαβρύτων.
Σήμερα τα τέσσερα παιδιά του ενωμένα με τους άρρηκτους δεσμούς μιας κυψέλης, με αγάπη και τεχνογνωσία, συνεχίζουν την παράδοση και παράγουν 15 διαφορετικές ποικιλίες μελιού όπως: Θυμαρίσιο, Ελάτης, Ελάτης Βανίλια, Ανθών, Πεύκο, Βελανιδιά, Κουμαριά, Ρείκι, Πορτοκαλιάς, Πολυκομπο, Ακακίας, Καστανιάς, Ευκάλυπτου, Χαρουπιάς, Πευκοθύμαρο, βιολογικό μέλι, γύρη, βασιλικό πολτό, παράγωγα μελιού, παστέλια και κεραλοιφή.
Η διαχρονική σημασία του μελιού για τον άνθρωπο
Καθώς λέγεται πως το μέλι δε χαλάει ποτέ κι είναι αθάνατο, αποτελούσε την τροφή των θεών στην αρχαιότητα, όντες αθάνατοι. Κατά τη μυθολογία λέγεται πως η Μέλισσα, ήταν η τροφός του θεού Δία, πατέρας των θεών και πως το μέλι αποτελούσε την τροφή των Ολύμπιων θεών.
Κατά την Οδύσσεια, αναφέρεται ως “μελίκρατον”, δηλαδή ένα μείγμα μέλιτος και γάλακτος, το οποίο έπιναν ως εκλεκτό ποτό.
Επίσης , αναφέρεται πως το μέλι ήρθε στην Ελλάδα από την Αρχαία Αίγυπτο. Μάλιστα, στη γνωστή πόλη του μινωικού πολιτισμού στην Κρήτη, ονόματι Φαιστός, λέγεται πως εντοπίστηκαν κεραμικές κυψέλες από το 3400 π.Χ., ενώ στην Κνωσό χρυσό κόσμημα που απεικόνιζε δύο μέλισσες να κρατούν μία κηρήθρα.
Στη Σπάρτη λέγεται πως εκπαιδευόμενοι ως στρατιώτες έφηβοι, μεταφέρονταν στο βουνό για ένα μήνα, τρεφόμενοι αποκλειστικά με μέλι (μήνας του μέλιτος).
Η συστηματική μελισσοκομία αναφέρεται πως εφαρμόζεται στην Ελλάδα ήδη από τον 15ο αιώνα μ.Χ.
Ακόμη και σήμερα, το μέλι θεωρείται ένας διατροφικός θησαυρός κι είναι γνωστό, εκτός από τη γεμάτη του γεύση και για τις αντιβακτηριακές κι αντιμυκητιακές ιδιότητές του. Λέγεται πως το μέλι ενισχύει τη μνήμη, αποτελεί ένα από τα καλύτερα φυσικά αντιβηχικά, βοηθάει στην αντιμετώπιση κατά της ξηροδερμίας, βοηθάει να κοιμάσαι καλύτερα και γενικότερα, πως ο συνδυασμός όλων των θρεπτικών συστατικών του, συμβάλλει θετικά στον ανθρώπινο οργανισμό.
